Masonerija i satanizam

Masonerija i satanizam


Kada je reč o odnosu masonerije i satanizma pitanje je da li o tome odnosu treba govoriti kao o odnosu dva zasebna enititeta, ili kao o entitetima koji su samo pravno – formalno zasebni. Činjenice govore u prilog ovog drugog. Ljudskim jezikom kazano Satana je porodio masoneriju, a ova opet rađa satanističke sekte.

Radi se o tome da je masonerija intelektualni deo, a satanističke sekte delatni, praktični, trgovački deo jedinstvenog organizma. Oni su u organskom i akcionom jedinstvu. Masonerija je glava, a satanističke sekte trup, noge i ruke istog tela. Masonerija stvara, oblikuje i u raznovrsnim i raznobojnim formama i uniformama (prevrati, revolucije, ratovi: lokalni, religiozni, građanski, međunacionlani, svetksi, verski...) na ljudsko tržište plasira satanističke ideologije, a sekte svojom delatnošću omekšavaju teren i obezbeđuju plasman robe. Delatnost masonerije i satanista bila je sinhronizovana kroz sve epohe, a kako i ne bi kad im je sve zajedničko: mržnja prema Bogočoveku Hristu i svemu što je hrišćansko, ciljevi, metode i sredstva realizacije ciljeva, kultovi, ikonografija, rituali, amblemi, kreatori, vođe i izvršioci...Istorija masonerije i satanizma neporecivo svedoči o njihovom zajedništvu. Evo nekih primera tog zajedništva. U Francuskoj je u 18. veku osnovan masonski red “Izabranog sveštenstva”. Njegovi članovi bave se prizivanjem duhova, belom magijom, teurgijom. Njihov rad može se pratiti u Francuskoj i do danas.

U Nemačkoj u 19. veku Adam Vajshaupt (1748 – 1830), jezuita, profesor kanonskog prava na Univerzitetu u Inglstatu osniva 1776. satansko – masonski red “Društvo bavarskih iluminata” čije je drugo ime “Veliki templarski majstori”. Za njega istoričari i znalci masonerije i satanizma kažu da se “čudovišni Adam Vajshaupt može smatrati za jednog od najvećih zločinaca s najpaklenijim umom za koji zna istorija ljudske rase... anarhista”... čovek koji kao i svi masoni najvećeg stepena koristi satanizam u političke svrhe. Na kongresu ovog satanskog reda u Frankfurtu 1776. određeni su karakter i ciljevi rada, a oni su: “baciti narode u bedu, tiraniju, haos i svet dovesti do paraklizma anarhije, posredstvom monstruozne organizacije crne internacionale satanista”.

Vajshauptov portparol i mag reda Đuzepe Balsamo, zvani grof Kaliostro je “svakako najveći čarobnjak epohe prosvetiteljstva, mag u drevnom smislu te reči, i moglo bi se reći poslednji čarobnjak”, bavio se nekromantijom, a đavoli su mu se prikazivali u likovima umrlih. Na večerima koje su, u njegovu čast, u svojim dvorovima organizovali evropski vladari i plemići, pa i kardinal Roan, demoni su mu se javljali u likovima ideologa i vođa francuske buržoaske revolucije: Voltera, Didroa, Monteskjea, Robespjera i Dantona.

Ovaj vodeći mason 18. veka bio je i vodeći satanista toga stoleća. Vajshauptovi i Kaliostrovi ideološki drugovi bili su knez Meternih, Mirabo, Mesmer, pesnik Gete, vajmarski vojvoda Karl – Avgust i drugi. Shvativši da je cilj iluminata gospodarenje svetskim bogatstvima, uspostavljanje svetske vlade i sveopšte crkve, njima se odmah posle osnivačkog kongresa u Vilhemsbadu pridružila elita tadašnjeg evropskog i svetskog bankarstva i masonerije: Majer Amsel Rotsild, Štern, Stajer, Vertmajer i Šuster. U 20. veku ovom redu pristupiće kolosi američkog bankarsko – industrijskog kompleksa: Rokfeler, Meknamara bivši ministar odbrane SAD, Tomas Vatson predsednik multinacionalne kompanije IBM, Čester Boulus savetnik predsednika SAD, Eleonora Ruzvelt iz Teosofskog društva, Džems A. Linen predsednik “Tajm”-a, Roj Velinski premijer Rodezije, Miguel Fuentes predsednik Gvatemale, Fread Džordan predsednik spiritualističke internacionale, ... kao i drugi do Keri Granta. Oni su finansirali izgradnju svetske crkve u Vašingtonu.

Ovom satanističko – masonskom redu pripadali su i svi prevratnici, anarhisti i revolucionari u vremenima koja su sledila iza njegovog osnivanja. Pored ideologa i vođa francuske buržoaske revolucije tu su i “velikani” komunističkih revolucija: Lenjin, Trocki, Zinovjev, Kamenjev, a najverovatnije i Josip Broz. Zoran Nenezić u knjizi “Masoni u Jugoslaviji” piše da “nije sporno članstvo Karla Marksa u mladićkim danima u jednoj lozi iluminatskog reda, pobočnog masonskog sistema, kao što je izvan sumnje i Marksov idejni obračun sa Prudonom, Bakunjinom i Macinijem koji su bili slobodni zidari”.

Ovaj ideolog komunizma, “tipičan Jevrejin i mason koji je ustao protiv svih svetinja, pokušao je satanski da pokrade Boga i vlastiti narod. Naime, mesijansku ideju, koja se odnosila na jevrejski narod kao izabrani Božiji narod, Karla Marks je preneo na jednu klasu, na proleterijat. I slično tome, kako je Izrailj bio izabrani narod, sada je novi Izrailj radnička klasa, koja je izabrani Božiji narod, narod koji je pozvan da oslobodi i spase svet”.

Da komunizam i satanizam, odnostno satanističke sekte, potiču iz iste centrale, da imaju zajedničku majku – masoneriju, nema nikakve sumnje, iako masoni to roditeljstvo nastoje da prikriju ispoljavajući samo izvesne simpatije za ovaj prevratnički i rušilački pokret, priznavajući ga jedino kao sebi paralelni ideološki pravac. Sredinom dvadesetih godina (1925) istaknuti ruski mason B. V. Astromov uputio je u ime Autonomnog ruskog masonstva, GPU i sovjetskoj vlasti poziv na saradnju. Astromov kaže sledeće: “Šta zbližava Autonomno rusko masonstvo sa komunizmom? Pre svega, petokraka zvezda... Ta zvezda je u masonstvu vrlo poštovana... Dalje, komunizam je na svoju zastavu stavio opšte samoopredeljenje i bratstvo ugnjetavanih naroda. Ruski masoni takođe pozivaju na takvo bratstvo, nazivajući sebe građanima sveta – i u tome se sastoji sličnost između dva pomenuta pravca. Na kraju, stremeći ka uspostavljanju jednakosti vaspitanja i životnih uslova, masonstvo se ne razlikuje od komunizma, koji je sebi postavio iste zadatke, pri čemu parola komunizma o uništenju lične svojine nailazi na pun odziv u masonstvu”. Astromov dalje govori o tome da “uloga masonstva u izgradnji komunizma ne bi smela da bude mnogo vidljiva, jer bi se to ruskoj inteligenciji učinilo kao slugenjarstvo CEKI”.

Devetnaesti vek obeležile su brojne poznate ličnosti i pokreti koji su dali značajan doprinos razvoju satanističke “kulture” u Evropi. To su na planu filosofije Ogist Kont sa svojim pozitivizmom, “religijom čovečanstva”. Bio je mason velikog stepena u francuskoj loži “Veliki Orijent”. Ostrašćeni neprijatelj hrišćanstva, Kont je predlagao čovečanstvu jednog novog Boga – ljudsku vrstu i sinkretičku svetsku religiju sastavljenu od rimokatolicizma, islama i pravoslavlja.

“Velikani” ovoga veka vrše pokušaj spajanja magije i nauke. Zapadnoevropski pesnici (Igo, Bodler, Renan, Bajron, pa i Ljermotov) svi redom masoni, himnama i odama koje pišu u čast Lucifera, pokušavaju da opravdaju svog patrona optužujući hrišćanskog Boga za “nepravednu” osudu palog anđela.

Đuzepe Macini, italijanski revolucionar, u saradnji sa američkim generalom Albertom Pikeom, šefom Vrhovnog masonskog saveta u Čarlstonu (SAD) i masonom Palmerstonom, ministrom kraljice Viktorije, stvara upravni aparat, zvani paladizam, preko koga vrhovi masonerije kontrolišu rad svih loža u svetu. Cilj im je da uz pomoć tajnih satanističkih društava stvore “univerzalnu republiku”. Pike je u svom stanu i u masonskim hramovima u Vašingtonu prizivao duhove. Pikeov naslednik, Adriano Lemi, morbidni neprijatelj hrišćanstva i egzaltirani poštovalac satanističkog kulta, šef italijanske masonerije, multimilijarder i finansijer italijanske revolucije, Garibaldijev prijatelj, uredio je u svom rimskom stanu, u vili Borgeze, oltar Satani. Kada su opštinski činovnici posle njegove smrti, otvorili njegovu radnu sobu ugledali su ogromnu sliku Lucifera iznad koje je pisalo: Paladijski hram.

Najzad, 19. vek je na svom kraju (1888) doživeo i osnivanje “Kabalističkog reda ružinog krsta (Rozenkrojceri)”, s ciljem da se hrišćanskom svetu objave tajne iz astrologije i alhemije.